مدرسه حضرت زهرا (سلام الله علیها) -سنجان

مثل برف!

برف را ببین! اگر تند و شلاقی ببارد، نمی نشیند. برف وقتی می نشیند که آرام و نرم ببارد. حرف هم مثل برف است; اگر به قول قرآن کریم نرم و لین باشد بر دل می نشیند و دلنشین خواهد شد. به همین خاطر خداوند به موسی و هارون فرمود: حال که پیش فرعون می روید با او نرم سخن بگویید.
«فقُولا لَهُ قَولاً لَیِّناً» طه / 44

بهلول دانا

روزی هارون‌الرشید از بهلول پرسید: آخرت مرا چگونه می‌بینی؟ گفت: «إنَّ الأبرارَ لَفی نَعیمٌ و اِنَّ الفُجّارَ لَفی جَحیمٌ» قطعا نیکوکاران در بهشت و بدکاران در جهنم‌اند. هارون گفت: پس خویشاوندی من با رسول خدا چه می‌شود؟ بهلول پاسخ داد: «فِاذا نُفِخَ فی الصُّورِ فَلا اَنسابَ بَینَهُم» هنگامی که در صور دمیده شود، نسبی در بین نخواهد بود. و تو بدون عمل نیک بهره‌ای نخواهی داشت. هارون گفت: پس شفاعت پیامبر (ص) چه می‌شود؟ بهلول چنین خواند: «مَن ذَا الذی یَشفَعُ عِندَه اِلا بِإذنِه» کیست آن کسی که نزد خدا شفاعت کند مگر به اذن خدا. یعنی از تو شفاعت نمی‌شود. اشک هارون جاری شد و گفت: آیا عمل من سودی به حالم ندارد؟ بهلول گفت: «فمَن یَعمَل مِثقَالَ ذَرّهٍ خَیراً یَرهُ و مَن یَعمَل مِثقالَ ذَرّهٍ شَراً یَرَهُ» هر کس به قدر ذره‌ای کار نیک یا بد انجام دهد، نتیجه‌اش را خواهد دید. هارون گفت دستور می‌دهم هر روز خرجی‌ات را بدهند. بهلول گفت: خدایی که مرا خلق کرده فراموشم نخواهد کرد و از نزد هارون رفت.

از افتادن نترسید!

شما بارها افتاده‌اید، هر چند به یاد نمی‌آورید. برای مثال، اولین‌باری که سعی کردید راه بروید، شنا کنید و یا توپی را گل کنید، بارها افتادید، نزدیک بود غرق شوید و یا توپ را به خارج دروازه زدید.
نگران زمین خوردن نباشید! نگران لحظه‌هایی باشید که سعی خود را باید می‌کردید و نکردید.

مدارا با خانواده

طلبه‌ای از شاگردان آیت‌الله کشمیری (ره) می‌گوید: یک روز صبح با زن و بچّه‌ام در خانه بحث و صحبتی پیش آمد و می‌خواستم آنها را به مطلبی که می‌گویم، آگاه کنم. به آنها می‌گفتم: چطور با شما (با این همه دلیل) صحبت می‌کنم، نمی‌فهمید …؟! بعد به منزل آیت‌الله کشمری (ره) آمدم. ایشان بدون اینکه من حرفی بزنم فرمود: زن و بچه انسان، ملّاصدرا نمی‌شوند که هر چه گفته می‌شود، تفهیم شوند. (کنایه از اینکه با آنها مدارا نمایید.)

روزی دروغ به حقیقت گفت: میل داری با هم به دریا برویم و شنا کنیم، حقیقت پذیرفت. آن دو با هم به کنار ساحل رفتند وقتی به ساحل رسیدند حقیقت لباس‌هایش را درآورد. دروغ حیله‌گر لباس‌های او را پوشید و رفت از آن روز همیشه حقیقت عریان و زشت شد و دروغ در لباس حقیقت با ظاهری آراسته نمایان شد.