مدرسه حضرت زهرا (سلام الله علیها) -سنجان

مایل به عکس گرفتن از خود یا همان «عکس سلفی» به‌عنوان اختلال روانی تایید شده و آن را «سلفیتیس» نامیده‌اند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران پویا، اخیراً انجمن روانپزشکی آمریکا، تمایل به عکس گرفتن از خود یا همان “عکس سلفی” را به عنوان اختلال روانی تایید کرده است که آن را با اصطلاح «سلفیتیس» یا selfitis نامیده‌اند.

تعریف «سلفیتیس»:

 «تمایل وسواسی ـ اجباری برای گرفتن عکس از خود و فرستادن آن در شبکه‌های اجتماعی تا بتوانند کمبود عزت نفس و شکاف حاصل از فقدان صمیمیت را جبران کنند و در سه سطح رده‌بندی می‌شود؛ لب مرزی، حاد و مزمن.»

1- اگر روزی سه عکس سلفی از خود می‌گیرید اما آن ها را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک نمی‌گذارید، در رده‌ سلفیتیس لب مرزی قرار می‌گیرید.

2- اگر روزی حداقل سه عکس از خودتان را به این شبکه‌ها ارسال می‌کنید، دچار اختلال سلفیتیس حاد هستید.

3- اگر اشتیاق غیرقابل کنترلی برای گرفتن روزانه شش عکس از خود و ارسال آنها را تجربه می‌کنید، شما دچار اختلال سلفیتیس مزمن هستید.

افرادی با مشخصه‌های «توجه‌طلب با اعتماد به‌ نفس پایین»، «خودشیفته‌ها»، «افراد دوری‌گزین»، «افرادی که به دنبال آخرین مد هستند»، «وابستگی ایجاد شده به دنبال انتشار عکس و دریافت لایک» بیشتر درگیر این حالت هستند.

این پدیده می‌تواند اختلال “خودشیفتگی ـ دیجیتالی” به همراه داشته باشد.

سلامت نیوز: "عکس سلفی” گرفتن به عنوان اختلال روانی تایید شد.

https://kosar-esfahan.kowsarblog.ir/

ایستگاه اول که سوار شدم، گفتم: خودم را می‌‌سپارم دست روزگار، فارغ از اینکه کجا می‌رود و چگونه!

هر کجا که رفت من هم می‌روم،

تا ایستگاه آخر؛

مثل برگ در جریان آب.

برگهای شناورِ روی آب را دیده‌ای؟

برگ خودش را می‌سپارد به جریان آب.

بالا و پایین می‌رود.

خیال می‌کنی سبکبال و رهاست.

گاهی سنگها سدِ راهش می‌شوند. شاید جریان آب نجاتش دهد.

می‌رود، می‌رود اما بی‌هدف!

گاهی جریان آب کند می‌شود، گاهی تند می‌شود. گاهی پیچ در پیچ می‌شود …

می‌رود، می‌رود اما بی‌هدف!

فاصله‌ای نیست تا پرتگاه، فاصله‌ای نیست تا آبشار! باید کاری کند! اما…

باید پیاده شوم،

قبل از رسیدن به ایستگاه آخر!

باید کاری کنم، قبل از رسیدن به پرتگاه!

https://gaemaltaha.kowsarblog.ir/