مدرسه حضرت زهرا (سلام الله علیها) -سنجان

هر چقدر که هلویتان قرمز - نارنجی تر باشد یعنی اینکه میزان فلاوونوئیدهای آن بیشتر است. این آنتی اکسیدان برای بهبود عملکرد ویتامین C در بدن لازم و ضروری است. باید بدانید که ویتامین C از بدن در برابر بیماری های ویروسی و باکتریایی محافظت کرده و باعث جذب بیشتر آهن می شود. این ویتامین همچنین خاصیت آنتی اکسیدانی قوی دارد و به رادیکال های آزاد اجازه نمی دهد که به سلول های پوست آسیب بزند.
اگر می خواهید سیستم ایمنی بدنتان را برای فصل سرما بیش از پیش قوی کنید این روز ها زیاد هلو نوش جان کنید.
* هلو از 87 درصد آب تشکیل شده است و به این ترتیب باعث تأمین آب بدن شده و به دفع توکسین ها و یا همان سموم بدن کمک زیادی می کند.
* هلو سرشار از فیبرهای محلول در آب هست که باعث هضم راحت غذا و بهبود گوارش می شود. این میوهٔ آبدار علاوه بر پیشگیری از یبوست و کاهش خطر ابتلا به سرطان کولون به پیشگیری از ابتلا به بیماری های قلبی عروقی نیز کمک می کند.
* فیبرهای موجود در هلو برای کنترل دیابت نوع 2 و همچنین کنترل اشتها فوق العاده است. در واقع باید بدانید که فیبرهای غذایی این توانایی را دارند که با کلسترول خون و سموم بدن مقابله کنند.
* باید بدانید که این فیبر ها به محض ورود به معده حجیم شده و بخش زیادی از معده را اشغال می کند در نتیجه یک ضداشتهای خوب و طبیعی محسوب می شود. برای اینکه فیبر بیشتری نصیبتان شود پوست این میوه را به دقت شسته و آن را با پوست میل کنید.
* بیخود نیست که هر کس پوست صاف و تمیزی داشته باشد به هلو تشبیهش می کنند. عصارهٔ هلو به عنوان یک ترکیب آرایشی استفاده می شود به خاطر اینکه حاوی خواص نرم و احیاکنندگی است. در واقع ویتامین های بی شمار این میوه مانند ویتامین A، پیش ساز ویتامین A و ویتامین های B، C و E قدرت احیاکنندگی و محافظتی بالایی به این میوه می دهند به طوری که باعث افزایش مقاومت و بالا بردن خاصیت ارتجاعی آن می شود. در نتیجه پیری زودرس به جان سلول های پوست نمی افتد.

امام علی علیه السلام می فرمایند: «الفِکرُ مِرآةٌ صَافِیَةٌ»؛«فکر، آیینه ای صاف و زلال است.» (نهج البلاغه، حکمت5) 

و نیز می فرمایند: «لاَ عِلمَ کَالتَّفَکُّر»؛«هیچ دانشی همچون تفکر نیست.» (نهج البلاغه، حکمت113)

پس می توان با رجوع به این منبع دانشی که خدا در وجود ما نهاده است، به علومی خاص دست یافت که از برترین دانش هاست. مگرنه اینکه «تولید علم» ونظریه پردازی، محصول بهره گیری از همین منبع جوشان است؟ بسیاری آثار در زمینه «علوم عقلی، زائیده همین تفکر است. اگر آن حضرت فرموده است: «مَن تَفَکَّرَ أبصَرَ» (نهج البلاغه، نامه 31، بند92)، اشاره به همین نور درونی است، یعنی: 

هر که تفکر کند، بصیرت می یابد. 

در آیینه فکر، بسیاری از حقایق را می توان دید، اما به شرط آنکه غبار هوس و تمایلات بر آن ننشسته باشد. 

(جواد، محدثی، اخلاق پژوهش؛ درسهایی از نهج البلاغه، ص10)

عنوان: بندی از حکمت 289 نهج البلاغه (سکوت یکی از صفات مومنین)

گرد آورنده: فاطمه ضیاالدینی

وَکانَ اَکثَرَ دَهرَه صامِتا فإن قالَ بذّ القائلینَ ونَقَعَ غَلِیلَ السائِلین

بیشتر روزگارش را خاموش بودسخن نمی گفت و اگر هم می گفت بر گویندگان غلبه می کرد،تشنگی دانش پژوهان را با بیان حکیمانه فرو می نشاند.

زبان یکی از اعضای پر مسئولیت انسان است که خداوند برای انسان قرار داده است و بسیار باید رعایت کنیم که از مسیر خطا وگناه باز داشته شویم و این زبان جزء امتیازات مهم خلقت شمرده میشود،زیرا انسان با این زبان و قدرت سخنوری می تواند سعادت را برای انسان تضمین کند،البته این هم شرطی دارد و شرط آن این است که فقط در جاهایی که نیاز است سخن بگوید ودر بقیه اوقات سکوت کند که این سکوت منافع زیادی برای انسان دارد و در سیره ائمه وعلما نیز مشاهده می شود.

خداوند تبارک وتعالی در جای جای قران کریم از نعمت زبان یاد کرده واهمیت آن را بیان کرده است مثلاً درجایی می فرماید:

«اُلَم نَجعَل لَهُ عَینَین ولِسانا شَفَتَین[1]»

در این آیه زبان و دو لب علاوه بر اینکه لوازم دیگر انسان راتشکیل می دهد،ابزار سخن گفتن نیز می باشد و خداوند آن را راه ارتباط انسان ها با یکدیگر قرار داده است.

با توجه به این بند از حکمت نهج البلاغه یکی از صفاتی که برای مومنین سفارش شده سکوت است.از پیامبر(صلی الله علیه واله)وائمه هدی و دیگر بزرگان و دانشمندان درباره ی  فواید سکوت و ثواب آن احادیث فراوانی وارد شده است که اگر جامعه مسلمین به ویژه نوجوانان از پسران و دختران بدان عادت می کردند از بیشتر گناهان به دور می ماندند و محبت و مودت جانشین کینه توزی،حقد،حسادت،انتقام جویی وغیبت می گردید.چه سخنی بالاتر از کلام امیرالمومنین علی(علیه السلام)که می فرماید:

«اَلصُمتُ آیة النَبل وثَمَرَةُ العَقل»

«سکوت نشانگر هوش بالا و علامت بارزی از خردمندی است.»

ویا حدیث دیگری از رسول خدا(صلی الله علیه واله) که می فرماید:

      «عَلَیکَ بِطولِ الصُمتِ فَإِنَهُ مطردة و عونٌ لَکَ علی اَمرِدینِک[2]»

«برتو باد خاموشی بسیار،که موجب طرد شیطان است ویاور توست در دینداری.»

این نشان می دهد که خاموشی،عقل را به کار می اندازد و اندیشه را به تکاپو وا می دارد.حال اگر این فرهنگ در میان مردم ساری و جاری می شد که به جای نازیدن به ثروت وتمکن وهمچنین به خانه ها و وسایل گرانبها وزیبا که هر فرد به آن سرگرم است ،به اندیشه توانا و عقل رشدیافته در پرتو اندوختن ثروت های معنوی افتخار کنند و درک وفهم مبنای شخصیت خود قرار می گرفت،مشاهده می کردیم که زمین ما به صورت آسمان شب در می آید که در هرگوشه ی آن یک ستاره ی تابناک نور افشانی می کند که چشم دل افراد را نوازش گر است وفضایی به وجود می آید که مردم در محیط نورانی دانش وبینش ،راه های بهتری را برای زندگی خود انتخاب کنند که در دنیا دارای آسودگی خیال و فراغت بال می باشند و در آخرت نیز در پرتو ایمان و عمل ،از امت نجات یافته به حساب می آیند و شاهد آن بودیم که فقر،اندوه ودلمردگی جوانان خاتمه می یافت و به جای آن شکوفایی استعدادها و فراگرفتن تخصص ها در همه زمینه ها از جمله در هنر،نمودار می شد و هر فردی از افراد این جامعه در مسیر صحیح گام برمی داشت.

در پایان باید گفت فردی که سکوت می کند هرچند کم حرف می زند ولی گزیده می گوید.وقتی انسان پرگویی کند،خطاهایش زیاد می شود وعلاوه بر خود به دیگران هم ضرر می رساند،به خصوص کسانی که سخنانشان مؤثراست و مورد اقبال هستند ،باید هنگام سخن گفتن نهایت مواظبت را به کار گیرند وبا کمال سنجیدگی سخن گویند.اگرما به خود مراجعه کنیم و انصاف بدهیم،می بینیم که چقدر سخن سنجیده وحساب شده داریم و در این صورت سکوتمان بیش از گفتارمان خواهد بود.

            اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

ای هستی عشق،ای وجودم مادر

ای یاس بهشتی ِ کبودم مادر

ازشدت گریه پلکهایم زخم است

افسوس که در کوچه نبودم مادر!

مرحوم آيت الله حاج شيخ محمد تقى آملى يك وقت مى فرمود: در خواب ديدم دشمنى به من حمله كرد من با آن دشمن درگير و گلاويز شدم اين دشمن مرا رها نمى كرد من براى اينكه از شرّ او رها شوم دست او را به شدت گاز گرفتم كه بلكه مرا رها كند و در اين حال از خواب بيدار شدم. ديدم دستم در دهان خود من است و به شدّت دست خودم را گاز گرفته ام؛ در همان عالم خواب به من فهمانيدند كه دشمن تو كسى نيست جز خودت پس از خودت نجات پيدا كن .اين گونه خوابهاى خوب را هم خدا نصيب هر كسى نمى كند.ائمه عليهم السلام فرموده اند: بنده اى كه مورد عنايت خداوندى شد ( یُبَصِّرُهُ عُیُوبَ الدُّنْیَا وَ دَاءَهَا وَ دَوَاءَهَا) خداوند عيب و بدى دنيا را نشان او مى دهد و راه علاج را نيز نشان او دهد.
(اسرار عبادات تاليف آيت الله جوادى آملى ص 146)